Drie raadsvergaderingen verder, en de nieuwe Oisterwijkse regering heeft nog geen huis gebouwd, niet eens een plan, geen start van ook maar iets wat op bewoonbaar lijkt, zelfs niet tijdelijk. Een analyse:
Onze regeringspartijen PGB, VVD en D66 (de coalitie) hebben wat dat betreft nog niet veel bereikt. Niet zo gek, want waar de VVD vorige raadsperiode op hamerde als het om geld ging, ontbreekt nu in de woningbouw: Prioritering. De prioriteiten liggen in ieder geval niet bij het snel laten afnemen van de woningnood, en ook niet in het voorzien van tijdelijke woonruimte. Waren PGB en D66 – in tegenstelling tot de VVD – voor de verkiezingen nog stellig dat er vooral ‘meer betaalbare woningen’ moesten komen; nu ze samen met de VVD regeren lijkt geld belangrijker.
Uitstel
Algemeen Belang kwam recent met een voorstel om alvast te beginnen met de voorbereidingen van grote bouwlocaties, zodat daar over enkele jaren huizen staan die voorzien in de grootste behoefte. Het werd door de coalitie afgewezen. Die wil eerst tot in detail weten welke behoefte er is, wat er afgelopen jaren al gebouwd is, en een visie opstellen over woningbouw in de komende jaren. Dit ondanks dat er al veel onderzoek is gedaan, inwoners schreeuwen om betaalbare woningen. Er is in Oisterwijk voor de lage inkomens en starters echt geen enkel huis te koop, de wachtrij bij Leystromen is onwenselijk lang, arbeidsmigranten moeten ook ergens slapen en voor vluchtelingen met verblijfsvergunning zijn ook te weinig woningen.
Percentage
Partij PRO komt deze week met een noodkreet, en stelt dat de eerdere 35% regeling – gemiddeld zou 35% van de nieuwbouw woningen in de sociale prijsklasse moeten vallen – bij ieder project verplicht moet worden. Ze zien dat de raad met de huidige aanpak ‘geen steek verder komt’. Er worden volgens hen te vaak woningbouwplannen goedgekeurd met alleen dure huizen, met vanuit de lokale regering het excuus dat de 35% regeling een gemiddelde is en de bouwondernemers kans moeten krijgen geld moeten verdienen. Betaalbare huizen komen daardoor niet aan bod. Zou men dat percentage later alsnog willen halen, zou de gemeenteraad alleen nog maar sociale woningbouw mogen realiseren. De oproep voor meer sociale woningbouw is te waarderen, maar zover bekend doet het meteen ook afbreuk aan de invulling van de noodzaak tot die 35% te komen. Immers is juist een inhaalslag nodig, meer dan die 35%.
Uitzichtloos
Nog meer dan ‘gemiddeld bij nieuwbouw’ was de verkiezingsbelofte van D66, die zich afgelopen jaar los heeft gemaakt uit de samenwerking met PRO. Die hadden bedacht dat 35% van de huizen in onze gemeente via sociale huur bereikbaar moest zijn. Nu ze in de regering zitten, heeft het inlossen van die belofte geen haast. Sharon Kroon(D66) stelt echter: ‘We voelen de urgentie en de opdracht nadrukkelijk.’ Waarom dan niet nu al? Ze excuseren zich met een ‘nét 100 dagen onderweg’. Er was blijkbaar nog geen ruimte alvast een begin te maken. Ook niet voor tijdelijke woonruimte, waar nagenoeg alle partijen sinds kort voorstander van zijn. Wel waren die ‘100 dagen’ blijkbaar voldoende voor het nemen van andere besluiten: Bouwprojecten met dure huizen.
Het is enorm tegenstrijdig: De meerderheid van de regering (PGB-D66) beloofde voor de verkiezingen meer sociale woningbouw; na de verkiezingen geeft diezelfde meerderheid dure woningbouw voorrang. Tegenstrijdig is ook: Voor sociale woningbouw moet er eerst opnieuw een tijdrovende woonvisie komen; voor dure woningbouw hoeft dat niet. En tot slot: Dure woningen mogen gebouwd worden zonder te weten hoe het met de 35% staat; voor betaalbare woningen willen de regeringspartijen eerst exacte percentages weten.
Allemaal geen oplossing voor de woningnood, niet voor de starter en lage inkomens, en helemaal zeker is dat je in nog meer raadsvergaderingen niet kan wonen…
