Dinsdag 9 maart om 15.00 uur verwacht de protestmars voor vluchtelingen aan te komen in het centrum van Oisterwijk. Om 16.00 uur zal er een wake gehouden worden.
Van 1 tot 17 maart, in de aanloop naar de verkiezingen, gaat er ‘een lopend vuurtje’ door Nederland. Van Maastricht tot Groningen dwaalt een vuur door Nederland om op 16 maart bij Het Binnenhof in Den Haag samen te komen. Overal in het land vinden wakes en tochten plaats en wordt aandacht gevraagd voor een humaan migratiebeleid.
De organisatie haalt de verwoestende brand in kamp Moria aan, kinderen die opgroeien in de blubber, zinkende boten en verdrinkende mensen: de ellende aan de Europese grenzen is enorm. De tocht is een protest tegen nóg harder grensbeleid, meer deals en kampen, minder vluchtelingen en migranten. En daarmee een minder menselijk Nederland en Europa. De doelen van deze landelijke actie zijn voorbijgangers te informeren over de bedroevende situatie aan de Europese grenzen én aan politici laten zien dat er wel degelijk draagvlak is voor menselijk beleid.
9 maart is de aankomst verwacht om 15.00 uur bij de Kiosk in het centrum van Oisterwijk, met om 16.00 uur een wake. Vanwege corona zijn de bijeenkomsten kleinschalig, maar hoeveel mensen verwacht worden of spontaan aansluiten is niet bekend. Ook is niet bekend in hoeverre Gemeente Oisterwijk toestemming heeft gegeven.
Als voorbeeld voor de schrijnende situaties, heeft de organisatie een verhaal meegezonden, u leest het hieronder.
Over sneeuw bedekte Himalaya toppen op weg naar een onzekere toekomst
De eerste keer ging het mis, de gids verdween in een gevangenis in Lhasa, maar weken later probeerde de groep het nog een keer. Zeven was Pema toen, de jongste in haar groep. Zomer 2008. In het SOS kinderdorp in Choglamsar in Ladakh bekijken we met docenten van deze school , die zelf ooit uit Tibet moesten vluchten, de film. “Escape over the Himalayas”. De leerlingen van de school en de jongeren van Global Exploration kijken en luisteren ademloos toe. Opeens is vluchten zo dicht bij, geen abstract bericht meer . Na afloop van de film vertellen de docenten over hun vlucht en ook ik ben geraakt, tot in het diepst van mijn hart.
Als verwoed bergbeklimmer kwam ik op mijn vele klimtochten in vele desolate berggebieden, in de Andes, Karakoram, Pamir en Himalayas. In de dorpjes in die zo afgelegen streken bezocht ik vele schooltjes en werd geraakt door de grote armoede en het vaak zo gebrekkig onderwijs. Met mijn expeditie vrienden verzamelden we geld en lieten op veel plekken op de wereld een “echte” school bouwen. Ook in Ladakh. Maar zo vertelde Rinpoche Bakula, de oude 94 jarige opper monnik, toen wij trots de school openden. “The building is beautiful and so important, but better is to bring your students because together with ours the youth has to make the world as it ought to be! “Die prangende vraag liet me niet meer los en toen ik in 2006 de kans kreeg om door middel van een BUZA subsidie met leerlingen de wereld in te trekken greep ik die met beide handen. Sindsdien zijn er in 15 jaar tijd enkele duizenden jongeren met Global Exploration de wereld door gereisd. Om te leren van andere culturen en om samen met hun leeftijdgenoten van daar na te denken hoe de wereld te maken hoe deze behoort te zijn. Nog vele malen bezochten we dat “Tibetan refugee camp” in Ladakh en keken naar die film van Pema en haar lotgenootjes. In 2017 plots een telefoontje “ Jos do you remember me. I.m Pema. Together with Jan from Germany we,re living in Bonn. We heard there is a great Englisch speaking univercity in Maastricht. Can you help? Een paar maanden later trok het gezinnetje bij mij in , en Pema startte haar studie Gezondheidswetenschappen in Maastricht. Ze bleven met wat onderbrekingen bijna een jaar wonen in Valkenburg. IJverig , stil en onopvallend. Nu gaat het goed met Pema , haar man Jan en hun twee kinderen. Ze wonen ze in Bonn , de studie vlot, studeren doet Pema online. Alleen voor de examens reist ze nog “even” naar Maastricht. Ze is ook zo gemotiveerd want ze wil terug naar Lhasa naar Tibet om als gezondheidswetenschapper iets te kunnen betekenen voor haar volk, daar aan de andere kant van die sneeuw bedekte Himalaya toppen.
