Er worden geen betaalbare woningen gebouwd, de jeugd komt niet aan bod, en de zo gewenste vitalisering van kleine dorpskernen – die onder andere VVD Oisterwijk nastreeft – zal nooit van de grond komen als de gemeenteraad (inclusief diezelfde VVD) toestemming blijft geven aan de relatief dure appartementen.
Deze week heeft de Dorpsraad in Moergestel een noodbrief geschreven aan de gemeenteraad, met daarin een duidelijk statement:
- Bespoedig de grotere projecten zoals Oostelvoortjes II in Moergestel, met goedkope woningen voor jongere starters en senioren met een laag budget;
- Realiseer tijdelijke woningen voor dezelfde doelgroep om op korte termijn de woningnood te ontlasten.
Kleine dorpen raken hun voorzieningen kwijt, zo stelt onder andere de VVD, als er onvoldoende inwoners bij komen. Tegelijk is er een enorm woningtekort. Wat echter niet helpt aan dat tekort, is in plaats van meerdere betaalbare woningen, een kleiner aantal duurdere woningen bouwen. Toch is dat waar de gemeenteraad steeds weer voor kiest, met name zo stelt de Dorpsraad Moergestel, in hun dorp. Van de recent opgestarte initiatieven voldoet geen enkel project aan de minimale eis die de gemeenteraad zelf heeft gesteld, dat 35% in de sociale huur of koopsector moet vallen. Bij andere projecten is dat percentage overigens ook niet behaald, soms zelf nihil. Het steeds weer opschuiven van dit – volgens de gemeente – gemiddelde, zorgt ervoor dat andere projecten voor een groter deel of mogelijk zelfs geheel moeten bestaan uit sociale woningbouw. ‘En daarmee wordt het risico gelopen dat (nieuwe) plannen financieel niet meer haalbaar blijken om vervolgens toch weer over te gaan op duurdere woningen.’
Ook de door de wethouder geopperde doorstroming, waarbij kopers van duurdere woningen een betaalbaar huis verlaten, werkt volgens de Dorpsraad van Moergestel niet. ‘Zowel uit de enquete van de Dorpsraad, het onlangs gehouden onderzoek van de SVO en een al eerder uitgevoerd onderzoek van PIT Onderzoek, blijkt dat er behoefte is aan betaalbare woningen voor starters en ouderen. En inmiddels is iedereen er wel van overtuigd dat dit de meeste kans op doorstroming met zich zal meebrengen. Dat gebeurt niet door dure appartementen te bouwen.’ In de praktijk blijkt ook dat duurdere woningen vrij in de markt worden verkocht, waarmee er geen garanties zijn voor doorstroming vanuit de lokale samenleving, laat staan dat er woningen vrij komen voor specifieke doelgroepen.
