5 maart werd in Oisterwijk de eerste coronabesmetting geconstateerd. Samen met een aantal inwoners blikken we deze week terug.Hele treurige en hele mooie ervaringen kwamen dit bijzonder turbulente jaar voorbij, met ongewenste impact en tegelijk ook veel gewaardeerde hulp aan elkaar. U leest over een jaar met ups en downs.
Een jaar lang corona in Oisterwijk, een ongewenst jubileum
Hans Janssen – Burgemeester van Oisterwijk
5 maart 2020 zat ik in de voorbereiding van een raadsvergadering. Natuurlijk schrok ik van de eerste Oisterwijkse besmetting.“Nu komt het echt dichtbij”. Maar daar hoort in mijn functie ook altijd actie bij. In dit geval was dat allereerst het bellen met de patiënt en zijn familie. Ik kende toen nog niemand met een corona-besmetting. Het was een heftig verhaal, met veel spanning en onzekerheid.
Wat was uw angst, hoop of wens, en wat is daarvan terecht gekomen?
Eerlijk gezegd voelde ik al snel aan dat er een grote crisis aankwam. Niet alleen qua ziekte en intensieve zorg, maar ook qua effecten op de samenleving en op de economie. Sommige vakgenoten dachten dat het wel mee zou vallen. Maar in China en even later in Italië zag je toen al hoe groot de impact was en hoe ingrijpend de aanpak moest zijn. Natuurlijk hoopte en wenste ik dat een stevige lockdown ons door de ellende zou heen helpen. Dat viel helaas tegen. De zomer was nog best te hebben, maar daarna begon het weer.
Wanneer verwacht u dat we weer een normaal leven kunnen hebben, en hoe ziet dat er uit, hoe komen we daar?
Hoewel ik liever een hoopvol verhaal houd, is het einde van de pandemie nog echt niet in zicht. Natuurlijk is vaccineren van essentieel belang. Hoe eerder hoe beter. Maar virussen zijn slim en onberekenbaar. Begroeten met een omhelzing, samen een naar een dancefestival, een 60-jarige bruiloft uitgebreid vieren, het zal zal helaas nog wel even duren. We zullen voorzichtig moeten zijn met het volledig heropenen van de samenleving. Stap voor stap dus. Maar gelukkig zijn we vindingrijk en ontdekken we de afgelopen periode steeds andere manieren om elkaar te steunen en bemoedigen. En langzaam zullen het nieuwe normaal en het oude normaal in elkaar schuiven. Een nieuwe balans, met nog steeds enige voorzichtigheid. Want je weet ooit nooit.
Wat is uw angst, hoop of wens voor die nog komende periode?
Mijn angst is dat de sociale gevolgen uiteindelijk nog groter zijn dan we nu merken. De klap na de klap. Zeker voor mensen die een stuk toekomst hebben zien wegvallen. Ik hoop natuurlijk heel erg dat ik daar geen gelijk in krijg. Mijn wens is dat we het allereerst volhouden en dat we elkaar ook blijven helpen zoals het afgelopen jaar steeds is gebeurd.
Wat hebben we afgelopen jaar geleerd, wat we zouden mogen behouden?
In crisissituaties ontstaan ook mooie dingen. Hulpinitiatieven, en creatieve plannen van ondernemers. We zullen straks wat vaker thuiswerken en zo de files en de luchtverontreiniging terugdringen. We ontdekken steeds meer de voordelen van digitalisering en gelukkig tegelijkertijd het enorme belang van nabij menselijk contact. Iedere crisis werkt als een spiegel: wat is nou écht belangrijk voor jou en voor mij?!
Vieren we deze zomer een groots feest? Hebt u een idee??
Ik hoop dat we – al is het als experiment met vaste plekken en de stoelen op 1,5 meter – een paar mooie eerste feestjes kunnen vieren. In de aanloop naar een veel grotere ‘Post Corona Party’ voor de jeugd. Iets moois om naar uit te kijken.
