Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Zwalkend maatwerk
Het is maar goed dat de coronacijfers zich in de goede richting lijken te ontwikkelen. Goed voor de horecaondernemers in mijn woonplaats Oisterwijk, die wat meer ruimte krijgen hun kostje bij elkaar te scharrelen. Goed ook voor de gemeente, die nu niet meer hoeft uit te leggen waarom een klimbos binnen de Oisterwijkse gemeentegrenzen in vergelijking met andere klimbossen zo onevenredig zwaar aan banden werd gelegd. Eind goed, al goed. Ook in mijn woonplaats mogen kinderen weer in bomen klauteren.
Even was het spannend, want andere gemeenten waren al tot het besef gekomen dat het soms beter is te handelen naar de geest van een regeling en niet te blijven vasthouden aan de letter. In dat geval wordt al snel met de beschuldigende vinger gewezen. Als het duiden van abstracte begrippen ertoe leidt dat kinderen van vlees en bloed in de ene gemeente wel en in een andere gemeente niet mogen klimmen, dat is het misschien hoog tijd nog eens naar de gehanteerde procedure te kijken. Meten met twee maten is tenslotte iets wat wij in Nederland niet moeten hebben.
Natuurlijk hebben die beschuldigende stemmen gemakkelijk praten. Het is niet hun verantwoordelijkheid met solide maatregelen corona buiten te deur te houden. En mogen zij het wel hebben over meten met twee maten, nu dat meten gebeurt door verschillende gemeenten? Gemeenten die de wettelijke ruimte hebben zaken verschillend te waarderen. Dingen die op het eerste gezicht oneerlijk lijken, hoeven dat bij nader beschouwing niet te zijn. Het herinnert mij weer aan wat mijn hoogleraar bestuursrecht zei. De gelijkheid van de monniken komt in de meeste gevallen juist door de gelijkheid van de kappen.
Moeten wij gaan voor de strakke lijn, of toch maar voor een hapsnapbeleid? Wie het weet, mag het zeggen. Ik ben opgevoed in de school dat de uitkomst van een juridische afweging wel een beetje redelijk en billijk moet zijn en dat er anders waarschijnlijk sprake is van een denkfout in de redenering. Zelf vind ik het wel wat hebben, als er binnen de strakke grenzen van de wettelijke regelingen enige ruimte is voor zwalkend maatwerk. In dat opzicht is de gemeente Oisterwijk best bereid mee te denken, is mijn ervaring.
De volgende keer dat ondernemers zich onheus in de wielen gereden voelen door starre ambtenaren, moeten zij nog maar eens aan mijn woorden denken. Het is niet altijd nodig meteen op hoge poten naar de pers te rennen. Soms valt er al veel winst te behalen door een activiteit simpelweg anders te benoemen. Een klimbos kan een locatie zijn voor kinderfeestjes, maar natuurlijk ook een manier om eenzaamheid van kwetsbare kinderen te voorkomen. Het ene is absoluut fout, terwijl het tweede juist het hoogste doel hoort te zijn volgens het kabinet. En er hoeft geen klimtouw voor te worden verplaatst.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
