Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Sprookjesvertellers
Voor wie het wil weten: reuzin Ariaoneke ut Haoren is ingeschreven. Ik geef het bericht uit het plaatselijke krantje van mijn woonplaats Oisterwijk maar door voor wat het waard is. Vraag mij alsjeblieft niet waarin dat inschrijven dan wel heeft plaatsgevonden. Het zal toch hopelijk niet in de echte basisadministratie zijn. Dan krijgt Ariaoneke straks ook een brief dat ze dienstplichtig is. De twee burgemeesters – Haaren komt pas met ingang van 2021 bij Oisterwijk – zullen wel ergens een register hebben voor zulke heuglijke feiten. Een register dat later historici voor grote vragen stelt. Als officieel te boek staat dat hier ooit een reus heeft rondgelopen, dan moet er toch wel iets van waar zijn.
Om die historici een berg onnodig werk te besparen, zal ik beginnen met de geruststelling dat het niet om een echte reus gaat. Ariaoneke ut Haoren is een uit de kluiten gewassen constructie van ijzerdraad en stof die de inwoners van Haaren hebben gefabriceerd als onderdeel van de overstap naar het beloofde land van Oisterwijk. Zij moeten er tenslotte wat voor over hebben door ons te worden gered uit de donkere middeleeuwen. Oisterwijk en de bijbehorende kernen hebben allemaal een eigen reus als deel van het cultureel erfgoed en dan is het heel redelijk van Haaren dezelfde bijdrage te verlangen. Met de simpele mededeling dat er helemaal geen reuzen in Haaren leven, komen de inwoners dan niet weg. Het is gewoon een kwestie van beter kijken.
In Oisterwijk hadden wij vroeger ook geen reus. Ik loop inmiddels lang genoeg rond om dat met zekerheid te kunnen zeggen. Toen ik als kind toekeek terwijl mijn ouders en hun vrienden op zondagmiddagen zaten te kaarten, hoorde ik de mooiste en smeuïgste verhalen over Oisterwijk, maar een verhaal over een reus zat er niet bij. De rare figuur van Heer Peer Poarel kwam ineens uit de lucht vallen toen het enkele plaatsgenoten – waarschijnlijk in het kader van een of andere viering – wel aardig leek zichzelf en Oisterwijk steviger op de culturele kaart te zetten. Zo’n beetje hetzelfde wat ik ook probeer met mijn columns, maar dan op een Hans-en-Grietje-manier.
Van mij hoeven de inwoners van Haaren echt niet aan de reus, laat ik daar duidelijk over zijn. Het is helemaal niet verplicht mee te gaan met een ander zijn waanzin. Ik zal over enkele weken echt niet gaan roepen dat zij er niet in komen, als de stoet niet wordt voorafgegaan door een uit de kluiten gewassen pop van ijzerdraad, stof en wat verdwaasde mensen nog meer gebruiken voor het verrijken van de cultuur. Integendeel zelfs. Ik zal met deze mening wel weinig positieve reacties oogsten, maar soms is het nodig impopulaire dingen te zeggen. Kom, beste inwoners van Haaren. Kom ons redden uit de klauwen van sprookjesvertellers. Als volwassen mensen in alle ernst gaan geloven dat hier reuzen voorkomen, is het de hoogste tijd voor een transfusie van nieuw bloed.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
