Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Leuk voor hem
De overmoedige medewerker van het asielzoekerscentrum in Oisterwijk die anoniem naar buiten bracht dat er dingen gebeuren die het politieke daglicht niet kunnen verdragen, zal inmiddels wel spijt hebben. Klokkenluiders kunnen in Nederland altijd rekenen op een bijzonder onprettige behandeling. Als bloedhonden gaan collega’s en leidinggevenden op zoek naar hem of haar. Er is altijd iemand die wat heeft gezien of vermoedt. Uiteindelijk krijgt iedere klokkenluider in ons land van tolerantie en transparantie de trekken thuis. Ik neem aan dat het in dit geval niet anders zal zijn. En eerlijk gezegd reken ik er niet op dat de raadsleden die nu zo erkentelijk zijn voor de informatie de klokkenluider in kwestie dan onder de armen zullen grijpen. Ook dat hoort bij de cultuur die wij er in Nederland op nahouden.
Dit gezegd hebbend: het is natuurlijk goed dat de klokkenluider heeft besloten niet te zwijgen. In Oisterwijk willen wij alleen nog vluchtelingen die zich netjes aan de regels houden en zich inspannen hun steentje bij te dragen aan de samenleving. Vluchtelingen met een goede opleiding die de taal spreken en die ingezet kunnen worden voor het ondersteunen van onze senioren. Het kan echt niet dat het orgaan voor de opvang van asielzoekers de wil van de gemeenteraad compleet aan de laars lapt door stiekem jonge vluchtelingen die persoonlijke begeleiding nodig hebben in Oisterwijk te huisvesten. Niks geen medewerking aan het beperken van de overlast. De lokale politici die zich verplicht voelden daarvan zo’n punt te maken, zullen merken dat zij nog een rekening hebben openstaan.
Het nieuws dat de klokkenluider van de daken schreeuwt, heeft geen positief effect op mijn humeur. De gemeenteraadsverkiezing staat voor de deur en sommige partijen zullen de verleiding niet kunnen weerstaan dit punt met boter en suiker uit te serveren om de steun te verwerven van zich groen en geel ergerende plaatsgenoten. Ik heb geen zin mij weer maandenlang door berichten over zich blijkbaar misdragende asielzoekers heen te worstelen.
Het is goed dat er in deze donkere tijd ook wat positiefs te melden is. De Oisterwijkse directeur van een Eindhovens ziekenhuis heeft bij zijn afscheid een koninklijke onderscheiding als ridder gekregen. Leuk voor hem, maar iets minder leuk voor zijn echtgenote, die het als voormalig wethouder van Oisterwijk volgens mij nog zonder moet doen. Ik heb er in elk geval niets over kunnen vinden en meestal worden zulke dingen in de media breed uitgemeten. Het zal even slikken zijn voor haar, als haar man voortaan bij het ontbijt verschijnt met de onderscheiding op zijn ochtendjas. Gewoon om een beetje te stangen en met verfijnde humor duidelijk te maken dat er altijd baas boven baas is. Over zoiets wil ik best een column schrijven.
Roland Smulders
Een oplettende lezer maakte mij erop attent dat de voormalige wethouder op grond van een eerdere functie wel degelijk koninklijk onderscheiden is. Google heeft dit even gemist, waardoor ik er niet van op de hoogte was.
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
