Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Een mooi voornemen
Wat heb ik toch genoten dit jaar. Elke dag iets nieuws om mij over te verbazen en het ene nog krankzinniger dan het andere. Toen ik in februari met een zware griep het dak van mijn schuurtje bij elkaar stond te rapen, wist ik het al: het zou een bijzonder jaar worden. Maar hoe bijzonder, dat kon zelfs ik in mijn stoutste dromen echter niet vermoeden. Hele boeken zou ik vol kunnen schrijven over wat er gebeurde en dat heb ik dan ook maar gedaan. Leuk voor wie later nog eens terug wil bladeren.
Wat bijvoorbeeld te denken van de wethouder van mijn woonplaats Oisterwijk, die ter bezinning op onze kosten naar India ging en daar tot de conclusie kwam dat het beter was zich op een nieuwe carrière te oriënteren. Met mijn columns als leidraad, moet dat zeker lukken. Bedanken is niet nodig. Ik heb het graag gedaan.
Ook de sterrenkinderen hoeven zich nergens toe verplicht te voelen. Het was een genoegen om getuige te zijn van hun stapjes op het glibberige pad van de lokale politiek. Noem het maar geen humor als iemand het presteert zonder duidelijk programma, maar alleen gewapend met tarotkaarten, zolang serieus te worden genomen door de andere raadsleden. Echt jammer dat de zeepbel op het allerlaatste moment toch niet bestand bleek tegen een goedmoedig plaagprikje van mijn kant. Nu de sterrenkinderen terug zijn naar de anonimiteit, moet ik op zoek naar een andere bron van vermaak. Tenzij het uit te zwaaien raadslid natuurlijk in navolging van weer een andere wethouder besluit voor een hoger doel te gaan. De partij van Meneer de Uil zoekt nog kandidaten voor de Tweede Kamer. Op die manier kan ik zonder wroeging doorgaan over de voortgang te berichten.
De verkiezingen voor de gemeenteraad waren ook in een ander opzicht spannend. Even leek Oisterwijk met een ongemakkelijke situatie opgezadeld te worden, maar de zetel verhuisde na een soort Amerikaanse toestanden met de noodzaak tot hertellen toch naar het kamp van de tegenstander. Het is ook beter zo. Nu hoeft niet uitgelegd te worden waarom er destijds zo snel conclusies werden getrokken op basis van onbewezen geruchten.
Er valt nog veel meer te vertellen over het jaar dat op zijn einde loopt. Te veel om allemaal de revue te laten passeren. Ook in Oisterwijk kregen wij te maken met corona en de vervelende maatregelen om die dreiging het hoofd te bieden. Ineens werd het geven van een hand tot een levensgevaarlijke activiteit en moesten wij iedereen vertellen dat ze uit de buurt moesten blijven. Het nieuwe normaal, noemen wij dat. Een begrip dat voorheen niemand kende. Ik zal het maar niet hebben over de bochten waarin onze horecaondernemers zich wrongen om toch klanten te trekken, want dan krijg ik weer iedereen over mij heen. Met enige vertraging leer ik dat het soms verstandiger is de zaak op zijn beloop te laten. Het is een mooi voornemen om het nieuwe jaar mee te beginnen.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
