Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Volgens sommige politici in mijn woonplaats Oisterwijk ben ik een doemdenker. Ik geloof niet dat een ontbindende voorwaarde ooit voor de lol wordt opgenomen in een overeenkomst. En dus geloof ik het ook niet als lokale politici aankomen met: ‘Kijk eens hoe goed wij dat varkentje hebben gewassen.’ Om zieltjes te winnen in de aanloop naar komende verkiezingen, want waarom zouden zij mij anders willen opfleuren met een roze bril? Waarom zouden zij anders de aandacht willen afleiden van de olifant in de kamer door te beginnen over het doemdenken van mij?
Waarover deze column gaat? Over het Oisterwijkse zwembad in de bossen van Natuurmonumenten natuurlijk. Een zwembad met lekkende bassins vanwege het uitgestelde onderhoud. Heb ik de politici destijds horen roepen dat het opknappen best wat mocht kosten? Waarschijnlijk heb ik het gemist, want nu het meer dreigt te gaan kosten, schijnt er geld genoeg te zijn.
Dat verwijt van het doemdenken zal wel kloppen. Behalve de kosten verwacht ik ook complicaties die te maken hebben met de uitstoot van stikstof en zo in een kwetsbaar natuurgebied. Zodra er iemand met een grondverzetmachine komt aanrijden, springen er actievoerders uit de struiken om te informeren naar de legitimiteit van die actie. Is de neerslag in de omgeving juist berekend en gecompenseerd door het uitkopen van de nodige boerenbedrijven? Zo werkt dat tegenwoordig. Doemdenkers hebben niet per definitie ongelijk.
Strikt genomen bevind ik mij in een luxepositie. Ofwel ik krijg gelijk, ofwel het zwembad gaat een lang en gelukkig leven tegemoet, omdat de politici door roeien en ruiten gaan teneinde mij een lesje te leren. Dan moet het maar een vermogen kosten, denken zij terwijl zij met een stalen gezicht in de buidel graaien. Het zal niet gebeuren dat zij zich laten aftroeven door een columnist. En ik krijg een levenslang zwemabonnement om het er stevig in te wrijven. Zo doen zij dat met een doemdenker die de zon niet in het zwemwater wil zien schijnen.
Hopelijk denken de volksvertegenwoordigers nu niet dat ik een wrok naar hen koester. Ook ik ben een voorstander van zoveel mogelijk vrijheid en blijheid. Een liberaal met een sceptisch randje ben ik. Gewoon iemand die even moet wijzen op het feit dat de race voor wat het zwembad betreft nog niet gelopen is. Een roze bril mag geen excuus zijn de boel verder de boel te laten. Voorlopig geef ik de politiek het voordeel van de twijfel, maar een jaar gaat snel voorbij. Tegen het einde van 2023 verwacht ik wel de toegezegde witte rook uit de schoorsteen van het gemeentehuis.
Wat ik in elk geval niet ga doen, is in de raadszaal plaatsnemen om de raadsleden te herinneren aan hun plicht het algemeen belang te dienen. Sinds ik onze nationale weldoener heb zien stralen op de publieke tribune van de Tweede Kamer, ben ik als de dood door mensen die mij zien ook zo ontzettend onsympathiek te worden gevonden. Ik wil de politici ook geen munitie geven om mij opnieuw mee te bestoken. Niet alleen een doemdenker, maar nog bemoeizuchtig ook. Erger kun je ze echt niet krijgen.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
