Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Aanvalsplan
Het bestuur van mijn woonplaats Oisterwijk schaamt zich werkelijk nergens voor. Dat wist ik natuurlijk al, maar zelfs voor mij valt de realiteit af en toe behoorlijk rauw op het dak. De nieuwe wethouders hebben amper de persoonlijke spulletjes uitgestald op de vensterbank van de werkkamer, of er ligt al een aanvalsplan op het bureau om te onderzoeken wat de gemeente zou kunnen met wat nu nog een door gelovigen zeer gewaardeerde kerk is. De kerk is ook helemaal niet van de gemeente, wat mij een belangrijk detail lijkt, maar dat mag de pret niet drukken. Er bestaat een subsidieregeling voor zulke onderzoeken en in dat geval is Oisterwijk nooit te beroerd een stapje extra te doen.
Nog niet zo lang geleden schreef ik in mijn column nog over de gewapende vrede tussen de bisschop van dienst en de gelovigen die hij met pastor en al uit de betreffende kerk wilde knikkeren. Het lukte de baas in Rome slechts met de grootste moeite de partijen tot een pas op de plaats te bewegen. Kwam dat voor de bewoners van het gemeentekantoor als een onplezierige verrassing? Hoezo een wapenstilstand en voorlopig doorgaan op de oude voet? Zij hadden zich al rijk gerekend met een stukje vastgoed op het mooiste plekje van Oisterwijk. Een stukje vastgoed waarvan de bisschop bij gebrek aan een betere bestemming vast wel voor geld en goede woorden afstand zou willen doen. Misschien zijn er zelfs al bevriende relaties lekker gemaakt met het lekkere hapje dat boven de markt hing te bungelen. Zoiets schijnt voor te komen. Dan moet een of andere hoge pief in Rome niet gaan zeuren over vrede op aarde.
‘Dit laten wij toch niet gebeuren’, heeft de uit militaire hoek aangetrokken wethouder waarschijnlijk geroepen tijdens de eerste vergadering van het college. ‘Als je vrede de kans geeft voet aan de grond te krijgen, dan krijg je de zaak later niet meer in beweging. Zo’n bisschop heeft niet het eeuwige leven en je moet maar afwachten of de volgende ook zo graag van die tent af wil. IJzer moet je smeden als het heet is.’
De strijders voor het behoud van hun stalletje in het hart van Oisterwijk weten nu in elk geval uit welke hoek de nieuwe gemeentelijke wind waait. Zij moeten weer vol aan de bak met spandoeken, actievergaderingen en brieven op hoge poten aan bepaalde personen in Rome. Gelukkig kan de gemeente dat niet verbieden met een beroep op corona. Er bestaan grondrechten die ook een hebberige gemeente moet respecteren. De vrijheid om in de eigen kerk ongestoord het geloof te kunnen belijden bijvoorbeeld. Voor mij is dat een meevaller. Ik was al bang dat er binnenkort niks meer over Oisterwijk te vertellen zou zijn, maar met een heuse godsdienstoorlog voor de deur hoef ik mij geen zorgen te maken. Deze soep koelt echt niet af voor het opdienen.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
