Het komt zelden voor, dat we een slachtoffer van een ongeval te spreken krijgen. Op locatie gaat uiteraard alle aandacht naar de eerste hulp, en daarna maakt anonimiteit van de persoon het contact bijna altijd onmogelijk. Totdat getuigen of de slachtoffers zelf hun ervaring delen.
‘Op De Lind in Oisterwijk is een mevrouw op een elektrische fiets ten val gekomen,’ schreven we vorige week. Op dat moment was nog onduidelijk hoe het ongeval was ontstaan. De politie deed onderzoek en getuigen hebben zich gemeld. Duidelijkheid kwam er niet. Totdat Jos Braakhuis, de man van slachtoffer Mia, ons vertelt wat er die dag is voorgevallen:
‘Er hadden zich elke getuigen bij de politie gemeld, maar die hebben niet gezien wat er precies is gebeurd. Dat heb ik een paar dagen later desgevraagd ook uit de mond van de getuigen zelf gehoord. De automobilist gaf aan ook niet te weten wat er nou precies is gebeurd. Ik heb onlangs met hem gesproken en hij vertelde de fietser niet gezien te hebben, omdat hij naar links keek. Over de Gemullehoekenweg komend vanaf de kant van de Lidl, wilde hij linksaf slaan, omdat hij op De Lind moest zijn. Ter hoogte van de kruising met de Peperstraat zag hij dat hij er niet in mocht (eenrichtingsverkeer) en gaf vervolgens weer gas. Ondertussen was Mia uit de Peperstraat gekomen en draaide rechtsaf De Lind op. Ze had daar voorrang omdat zij van rechts kwam. Ze had die auto wel gezien, zelfs dat die even vaart minderde en deze draaide dus De Lind ter hoogte van de Joanneskerk op.’
Aanrijding
Het ongelukkige moment volgde, de automobilist had Mia niet gezien, en reed tegen de achterkant van haar fiets aan. ‘Mia werd over haar stuur “gelanceerd”, zoals ze het zelf formuleerde en kwam keihard op haar voorhoofd terecht.’ Omstanders en BOA’s vanuit het gemeentekantoor snellen toe, politie en ambulance ook, en Mia wordt naar het ziekenhuis overgebracht. Met Mia gaat het ondertussen weer de goede kan op. Ze heeft er onder andere een gebroken pols, een zwaar gekneusde knie en een grote bloeduitstorting op haar voorhoofd aan over gehouden. ‘We houden ons maar voor ogen dat het veel beroerder had kunnen aflopen.’
Onderzoek
Maar, wat was er nou eigenlijk precies gebeurd? Bovenstaande was bij de politie nog niet duidelijk en getuigen konden het ook niet exact duiden. ‘Ik heb toen bedrijven in de buurt gevraagd of ze beschikken over bewakingscamera’s. Dat heeft resultaat opgeleverd. Ik heb beelden van een bewakingscamera bekeken waarop de hiervoor beschreven toedracht van het ongeval exact te zien is. Confrontatie met die beelden was bepaald geen pretje. Het heeft me meer gedaan dan ik had verwacht. Vooral ’s nachts spoken die beelden én het geluid van de aanrijding en val weer door m’n hoofd . Vreselijk om je geliefde zo’n bijna letterlijke doodsmak te zien maken.’
De beelden gaven duidelijkheid over het voorval. Het onderzoek kan nu worden afgerond. En Mia krijgt in de beelden bevestiging van haar eigen ervaring…
Wij wensen Mia veel sterkte toe in haar herstel.
