Peter van de Wouw, een van de medewerkers van de Oisterwijke Buurtpreventie, is weer in de pen geklommen:
Wat kijken we nu weer fijn terug naar de afgelopen zeer regenachtige herfstige omstandigheden van de afgelopen tijd. Tot twee keer toe hebben we onze geplande fietsritten, met een deel van onze preventiegroep, afgelast. Het was zo’n slecht weer dat we tegen elkaar zeiden: “Er gaat nog geen hond door dit weer, laat staan een inbreker!” Hoewel, als je er goed over nadenkt dan zou dat eigenlijk wel het geval moeten zijn en heeft hij/zij in de “opleiding tot ….” te horen gekregen dat de omstandigheden met dit weer eigenlijk ideaal zijn. Niemand op straat, veel wind en regen, geen stilte en veel geluiden, donker etc. etc. Wij vonden het als vrijwilliger echter niet verstandig om dit weer te trotseren. We hebben dus afgewacht en binnen een dag is het veranderd. Op de eerste zonnige avond, afgelopen vrijdag, zijn we toch op pad gegaan. Om 20.00 uur verzamelen en rondje buitengebied van Moergestel met enkele doorsteken door het dorp. Rustig op de weg maar genoeg sportieve auto’s door de landerijen zien rijden en, achteraf, eigenlijk werk genoeg voor ons.
We fietsten richting de Broekzijde, Broeksie in het Gèssels, en stopten op de fietsstrook omdat er enkele flessen kapot gegooid waren. Mijn Zappers-bloed kwam naar boven en ik stopte met mijn collega’s en trok een gele vuilniszak, van de gemeente voor Zappers, uit mijn fietstas. “Heb jij die bij je” vroeg een van onze nieuwe leden! “Ja, zei ik want ik ben ook Zapper in de Oistelvoirtjes en regelmatig bij Den Donk.” “Mooi” zei hij, “die wil ik de volgende keer ook bij hebben”.
Na alles goed opgeborgen te hebben gingen we verder en het was genieten van deze eerste zonnestralen in vele weken. Voor het kanaal linksaf en de Donkhorst in. Hier op deze smalle weg was het rustig en de “vette” Mercedes sportwagen, die langs de kant bij een weiland stond, viel heel erg op. Er stond een man bij van een jaar of 50 en hij vertelde dat hij een lekke band had. Ik heel vreemd kijken en hij zei meteen: “Nee, bij zo’n dure sportwagen met sportvelgen zit geen reserve wiel!” Hij vertelde dat hij zijn broer had gebeld en dat die nu in Biest-Houtakker stond, maar hem niet zag. Ik vertelde hem dat hij nog in Moergestel was en op de Donkhorst stond. Blij was hij! Zijn batterij was leeg van zijn mobiel dus hebben wij zijn broer gebeld en gewacht tot die kwam. 10 minuten later was hij er en hebben wij onze weg vervolgd. We reden nog een aantal straten door en moesten om 22.00 uur weer in Oisterwijk zijn want daar zou een van onze leden gebeld worden door zijn broer uit Peru. Weer voldaan naar Moergestel gereden, het “Was toch weer de moeite waard om dit vrijwilligerswerk te doen.”
Interesse gekregen om ook eens mee te gaan wandelen of fietsen ‘onder de vlag van de gemeente’ kijk dan even op www.buurtpreventie-oisterwijk.nl
