Het is alweer een aantal jaren geleden, dat het grote rode geschiedenisboek over Oisterwijk verscheen. “Oisterwijk. Een geschiedenis van meer dan 800 jaar” vertelt het verhaal over het verleden van Oisterwijk, voornamelijk over de periode dat daar schriftelijke stukken over bestaan, dus zeg maar de laatste 8 eeuwen.
Dat de geschiedenis van Oisterwijk vele eeuwen verder terug gaat, krijgt in dat boek minder aandacht. Dat de befaamde historicus Knippenborg al in de vorige eeuw vermoedde dat reeds de Romeinen de gunstige ligging van Oisterwijk voor bewoning en bewerking gezien zullen hebben wordt niet genoemd. Daarnaast is in de afgelopen decennia veel meer bekend geworden over de perioden die zelf aan die der Romeinen voorafgingen: de steentijden, die Oisterwijk de eerste boeren deed ontmoeten met hun schapen, die zo’n grote rol zouden spelen in Oisterwijks geschiedenis, maar ook de brons- en ijzertijd, toen de heuvels waarop de eerste Oisterwijkers droge voeten konden houden nog bedekt waren met eiken-lindenbossen. De Lind zal daar als straatnaam een late weerklank van vormen. Kortom deze gegevens(zoals namen) uit de aller vroegste tijden van menselijke bewoning van Oisterwijk vormen zo steeds zoals de Fransen zeggen: un mer a boire.
De auteur van het nieuwe boekje is een oud-plaatsgenoot, Hans van de Wiel, zoon van de laatste directeur van J.H v.d.Wiel’s schoenfabriek aan de verdwenen Poststeeg. Als peuter werd hij uit de puinhopen gehaald, die het bombardement van de munitietrein had nagelaten. Na het gymnasium diploma behaald te hebben aan het Odulphuslyceum te Tilburg, studeerde hij in Nijmegen en recent nog te Groningen, laatstelijk nog als landschapshistoricus. Zijn afstudeerscriptie over de vroege geschiedenis van Oisterwijk heeft hij nu ingekort, met eigen ervaringen aangevuld en er zodoende een niet al te groot 40 pagina’s omvattend leesbaar boekje van gemaakt.
Het is een welkome aanvulling op datgene wat wij al wisten van de oude Vrijheid. Dat het op een langgerekte heuvel ontstond met verschillende hoogtepunten. Daarin de Catharinenberg met daarop de fraaie vroeg gotische kerk van St. Petrus Banden (met zijn geschiedenis die tot op de dag van vandaag fakeverhalen (VVV folders) blijft opleveren, de Lindenberg (het oude bestuurscentrum bij hotel de Zwaan en de Weyenberg), over de voorste en achterste en andere stromen met hun eigen veelbewogen geschiedenis en hoe het dorp volstaat met oude namen, waarvan de achtergrond geschetst wordt.
De Vloed, de Gemullehoeken, de Wolvensteeg, de Scheepersdijk, de Peperstraat et cetera. Zoals te verwachten viel, zijn niet alle tekenen uit dit steeds verdere verleden even duidelijk. Soms moet de auteur dan ook volstaan met vermoedens of een enkele maal met een werkhypothese. Zoals die, waarbij huize de Weyenberg niet een kasteeltje zou zijn geweest, maar eerder de haven van Oisterwijk met aanliggende boerderij- en veem bedrijf. Zo komt hij tot een opeenvolging van de belangrijke takken van hoofdwerkzaamheid van Oisterwijk: van schapenteelt naar een zeer welvarende lakennijverheid, die de eeuwen daarna overgaat naar een belangrijke leer- en schoenindustrie, afgewisseld door de meubelindustrie en een veelheid aan ander bezigheden. Tenslotte belandt de auteur bij de moderne tijd waarbij de oude Vrijheid nog een pluim op de versleten hoed zet voor het huidig aanzicht van het dorp en haar stromen.
Het boekje is vanaf deze week te koop bij de boekhandel.
