Komt er wel of geen bankje in het park? Een opmerkelijke vraag, met een bijzonder staartje…
Het contrast donderdagavond in de gemeenteraad van Oisterwijk was enorm. Op de agenda stond de toekomst van het Staalbergven, een stevige impuls van woningen en winkels in het Haarense centrum én (tromgeroffel) al of geen bankje op het Pannenschuurplein.
VVD raadslid Con van Beckhoven was benieuwd naar de voortgang van de renovatie van het Willem van der Aapark, met daarbij de hamvraag: ‘De wethouder heeft aan omwonenden diverse malen beloofd (via mij), dat er een zitbank geplaatst zou worden op het Pannenschuurplein, maar die staat niet in het definitieve ontwerp. Kan de Wethouder de toezegging doen, dat die er alsnog komt?’ Zijn VVD collega wethouder Anne Cristien Spekle gaf daarop aan: ‘Wees gerust, het bankje wordt geplaatst!’
Overbodig
Na dat duidelijke en verlossende antwoord, gaf Van Beckhoven aan die ochtend reeds te zijn geïnformeerd door de betrokken ambtenaar; hij wist het al. Burgemeester Hans Janssen – voorzitter van de gemeenteraad – merkte vervolgens op: ‘Dan had u de vraag niet hoeven stellen’. Van Beckhoven vond het ‘wel belangrijk dat de omwonenden, de gemeenschap het ook weten.’ Hoeveel daarvan de raadsvergadering volgen laten we maar even in het midden.
Waarom?
Het mag duidelijk zijn dat deze vraag voor 23 raadsleden, 3 wethouders, een voorzitter, een griffier, meerdere journalisten en wat publiek geen onderwerp is om hun tijd mee te vullen. De wethouder had de toezegging eerder en zelfs meerdere malen al gedaan, de ambtenaar bevestigde dat, het raadslid fungeerde als boodschapper naar de inwoners, maar vond het blijkbaar nodig dat nogmaals te doen in de raadsvergadering.
Wat opvallend ontbrak bij zowel de gemeenteraadsleden als het college (burgemeester en wethouders) is het ‘waarom’ een raadslid als boodschapper fungeert en dergelijke vragen in de gemeenteraad gesteld worden. Waarom kunnen inwoners niet via het gebruikelijke en daarvoor bedoelde gemeentelijke loket beantwoord worden? Een vraag die zij zichzelf zouden kunnen stellen:
Is dit hoe politici zichzelf profileren, als strijder voor een bankje in hun eigen woonwijk? Of krijgen inwoners geen antwoord, en is er iets mis met de gemeentelijke communicatie?
