Cor van de Wiel neemt ons mee naar 60 jaar terug, toen ‘koud’ nog iets heel anders betekende dan tegenwoordig.
In de jaren 60, vooral 1963 toen was het koud. Ook in Oisterwijk. Bouwvakkers in de vorstverlet thuis, zo niet de loodgieters. Het gezegde toen: cement bevriest, koper niet! Alle jaren werden loodgieters er op uitgestuurd, om op vele adressen de waterleidingen te ontdooien. Op enkele plekken ook de cv radiatoren. De meeste gewone burgers hadden toen geen centrale verwarming. En de loodgieters geen auto, dus op de fiets met dat ontdooiingsapparaat. Altijd met twee man vanwege het gewicht van trafo en kabels. Hierna volgde ploeg 2 om kapotgevroren leidingen te repareren. Daar zat wel eens veel tijd tussen.
De bewijzen dat de leidingen bevroren, zijn (nog) aanwezig in de watermeterputten van de Duplex-bovenwoningen in de Boxtelsebaan. Die leidingen gingen via de meterput achter de voordeur in de zijgevel naar boven. De Gemeente Oisterwijk – toen nog eigenaar van deze woningen – gaf opdracht om in al die meterputten die vorstvrij waren (mits afgedekt met karton of kranten, plastiek bestond nog niet) te voorzien van een watertapkraan.
Loodgietersbedrijf P van de Meijdenberg kreeg de opdracht, en ik C v d Wiel het karwei. De enige mogelijkheid voor loodgieters, als al het binnenwerk dreigde op te raken omdat de bouwvakkers niet werkte was Vorst WW. Mijn baas hield hier niet van. Zijn uitspraak -niet werken en toch beuren?- gaan we niet doen! Ook werd toen gewerkt aan het dak van het nieuwe gebouw van Taxandria aan de Kivitslaan. Dak vol rijp s’ morgens, dus eerst met een brander droog stoken. Schuin dak, dus met Bitumen, gevaarlijk heet spul. De vader van Piet Meijdenberg, Dorus, kwam een kijkje nemen op het moment dat ik een schuiver maakte op het dak en riep -wat maak je me nou toch klaar! Vervolgens klom hij er zelf op tot aan de nok. Toen gebeurde het. Hij schoof zelf uit en gleed aan de andere kant van het dak naar beneden, en kwam in een beweging via de steiger op de grond terecht. Ik kon het niet laten en riep: Wat maak je me nou toch klaar!!?
We hebben hem niet meer gezien…
