Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Kunststukje
De coalitie van Noord-Brabant is na het nodige gekraak dan toch uiteen gespat. De uilenpartij heeft uiteindelijk ook de laatste medestander tegen zich in het harnas weten te jagen. Niemand wil er nog langer mee geassocieerd worden. De voormalige wethouder van mijn woonplaats Oisterwijk, die de overstap maakte naar het provinciebestuur, moet op zoek naar een nieuwe baan. Hij heeft er alles aan gedaan het schip drijvend te houden, maar ook hij staat machteloos tegen het geweld van een losgeslagen uil met een ingebouwde drang tot zelfdestructie. Ik heb hem nog zo gewaarschuwd, maar toen was hij er vast van overtuigd de ballen wel in de lucht te kunnen houden.
Wat moet mijn plaatsgenoot nu doen? Ik kan mij zo voorstellen dat er in diens werkkamer op dit moment heel serieus wordt nagedacht. Durft hij het aan zijn kunststukje nog een keer te vertonen? Gaat het niet opvallen dat hij steeds dezelfde paden volgt? Wat kan het hem schelen? Hij moet wat mij betreft een beetje ambitie aan de dag durven te leggen. Niet bang zijn voor de reacties die ongetwijfeld zullen volgen. Wethouder, gedeputeerde, premier van Nederland. Vooral geen vakminister, want dat is in de meeste gevallen een eindstation. Er ligt een kans voor open doel klaar op de stip. Hij hoeft alleen aan een journalist te vertellen dat hij die baan wel ziet zitten. Als iemand met een gatenkaasgeheugen het tien jaar kan volhouden, moet een voormalige wethouder uit Oisterwijk het ook kunnen.
Met grote interesse volg ik de ontwikkelingen op het partijpolitieke vlak. Duikt er een berichtje op over mijn plaatsgenoot die onverwacht de overstap maakt naar de VVD? In dat geval weet ik genoeg. Hij is weer met frisse moed op het oorlogspad. En mijn zegen heeft hij deze keer. Toen hij zich in zijn carrièredrang aansloot bij de partij van de uilenwappies had ik er grote moeite mee, maar van een keurige partij als de VVD valt niks te zeggen.
Helemaal niks? Nou ja, hoogstens dat het een partij is waar schandalen snel op de loer liggen. Wie zich langs die weg naar boven wil wringen, moet beslist een dagboek bij gaan houden en alles wat verteld wordt met een grote korrel zout nemen. Maar hij hoeft het niet alleen te doen. Als er in sommige gevallen sprake is van twijfel, wil ik graag mijn kritische duit in het zakje doen om hem voor schade te behoeden. Zoals ik hem ook eerder steunde toen hij aangaf verder te willen komen. Wij zijn tenslotte Oisterwijkers en die steunen elkaar door dik en dun. Of leg ik het er nu te opvallend bovenop?
Natuurlijk wil ik mijn plaatsgenoot nergens toe dwingen. Hij moet wel premier willen worden en er niet de voorkeur aan geven thuis met wachtgeld op de bank te gaan zitten.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
