‘Johan Wolfs, onze oudste vrijwilliger die op 4 december 90 jaar wordt, is vanaf 2014 vrijwilliger in de tuin en doet dat met toewijding en met humor. Een heel plezierige kerel die altijd positief is,’ aldus Frans van Empel, de voorzitter van Stichting de Kerkhovense Molen.
De verschillende vrijwilligers bij de tuinploeg van de Kerkhovense Molen ervaren hem altijd als een opgewekte vrolijke man, met vooral gevoel voor humor. Zonder dat hij het weet, vertellen ze over hem. Johan werkt graag in de tuin. Schoffelen doet hij het liefst, maar het onkruid plukken laat hij liever aan een ander over. De 25 kilo’s aan aardappels poten, daar mogen de collega’s zich dan weer niet mee bemoeien, dat doe hij het liefst zelf, zo ook het rooien. Oprapen mogen zijn collega’s doen.
Stamtafel
Aan de grote tafel in de molen, ook wel de stamtafel of ‘sterke, verhalen tafel’ genoemd, komt Johan pas goed los. Dan is hij in voor een grapje. Hij is de kleinste van de groep en zegt dan: ‘Jullie zien mij niet als ik er ben. Want ik val niet op tussen de grote.’ Een anekdote hierbij gaat over José, de enige vrouw in de tuin. Johan zei: ‘Ze is mooi en groot. Als ze de armen recht doe kan ik er nog onderdoor lopen.’
De verhalen van de vrijwilligers in de molen over Johan gaan over de vier dagen met de kermis, het terrasbezoek na het vissen, en het nostalgische van vroeger. Johan vertelt graag over hoe het werk vroeger gedaan werd en welk gereedschap men gebruikte. En hij komt uiteraard op klompen; voor hij naar huis gaat worden die keurig gepoetst.
‘Wij hopen Johan nog een aan tal jaren bij ons in de tuin te mogen hebben!’
