Columnist Roland Smulders neemt u mee, een kijkje in zijn Oisterwijk:
Geen overbodige luxe
De gemeente Oisterwijk heeft geen boodschap aan de zeventien globale doelen van de Verenigde Naties. Het is voor de verandering niet mijn mening, maar die van een tot op het bot verontruste Oisterwijker, die samen met andere verontruste Oisterwijkers nog wel zo zijn best heeft gedaan de doelen in een lokaal jasje te steken. Hoe je ook over de doelen denkt, de gemeente had in elk geval de indruk kunnen wekken al die moeite op prijs te stellen. Daarmee ben ik het roerend eens. Door er in de gepresenteerde perspectiefnota enkele woorden aan vuil te maken bijvoorbeeld. Zoiets kost niks, maar is wel een sympathiek gebaar. De verontruste Oisterwijker zou dan rustig kunnen gaan slapen en had niet de drang voelen opkomen uitgerekend bij mij aan te kloppen met de vraag of ik deze vorm van wanbestuur eens lekker in een column wil afhandelen. Zoiets is in zekere zin vragen om moeilijkheden.
Wat die zeventien doelen zijn die in 2015 op papier werden gezet, moet ik eerst even opzoeken. Het illustreert mijn diepe betrokkenheid bij het onderwerp. Verder dan de inhoudsopgave kom ik niet. Het lijken mij doelen waar je als normaal mens moeilijk op tegen kunt zijn, al heb ik wel even getwijfeld of doel nummer veertien ‘leven in het water’ mij echt aanspreekt. Dan heb ik als Oisterwijker toch meer met de uitleg van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten bij doel nummer negen, namelijk het opbouwen van een robuuste infrastructuur. Robuust in de zin van een beetje verkeersveilig, met niet al te veel eigen inbreng. Zoiets lijkt mij in Oisterwijk geen overbodige luxe.
Waarschijnlijk heeft de verontruste Oisterwijker inmiddels al diepe spijt van de beslissing mij in te schakelen als voorvechter. Dat had ik hem al direct kunnen vertellen, maar ik ben niet zo bedreven in dat soort dingen. Minder bedreven dan de gemeente Oisterwijk die voor dat doel beschikt over een speciale afdeling met voorlichters. ‘Stop maar snel ergens in een la’, zullen ze geroepen hebben, toen het gemeentebestuur met de vraag kwam wat te doen met het vermoedelijk doorwrochte en dus moeilijk leesbare werkstuk van de Oisterwijkse meedenkers. De toekomst voorspellen is zo al moeilijk genoeg en middelen om de doelen naar de lokale situatie te vertalen heeft de gemeente sowieso niet meer. Er slingert hoogstens nog wat kleingeld rond om de laatste veilige kruispunten aan te pakken. Niet echt een inspanning om trots mee voor de dag te kunnen komen.
Roland Smulders
[box style=”info”]Facebookpagina van Roland Smulders[/box]
