Niet iedereen maakt zich zorgen, en staat volgens onderstaande briefschrijver voldoende stil bij de ander. De ander, die mogelijk wel tot de kwetsbare doelgroep behoort, en ook mee wil of moet doen in de samenleving.
Een ingezonden brief:
Ik ben zelf kankerpatiënt, vanaf mijn 8 jaar al bezig om elke dag te vechten tegen deze ziekte, helaas heb ik als laat effect van mijn behandeling voor mijn kinderkanker leukemie gekregen op mijn 30e levensjaar. Omdat ik niet kan genezen en elke dag voor mij een gevecht is om te overleven en door de jaren heen veel momenten heb gekend waarbij ik de dood in ogen heb gekeken moet ik nu met de Corona uiterst voorzichtig zijn.
Vanaf begin maart leef ik in een soort van isolatie wat heel veel consequenties inhoudt voor mijn gezin en dagelijks leven. Ik heb tegen mezelf gezegd “ik heb Corona” waardoor ik zelf en mijn gezin de maatregels die gelden voor ieder mens op de wereld kan nastreven. Wat als voordeel oplevert dat ik op deze manier niet enkel mezelf, maar eenieder ander bescherm tegen dit K…virus. Gelukkig, en dat is echt geluk met n grote G, ben ik nog niet ziek geworden en laat het zien dat mijn isolatie het juiste effect heeft. Dat is positief! Door de maanden heen heb ik mensen om me heen ziek zien worden en ook zijn sommige gestorven aan dit virus, dat is iets wat je niet wil meemaken, zelf niet maar dat gun je een ander ook niet.
Dat de maatregels aan het versoepelen zijn begrijp ik enerzijds, anderzijds besef ik me terdege dat mensen “schapen” zijn en doen volgen aan wat een ander doet. Wij Nederlanders, hebben in mijn ogen “regels” nodig en wanneer er enige bewegingsvrijheid komt: “BAM, dan gaan sommige los en dan komen er steeds meer schapen die doen volgen” en dat… dat baart me ernstig zorgen! Ik begrijp hoe moeilijk het is voor een ieder, maar een ander moet ook begrijpen dat hun gedrag kan leiden naar een “dood” van een mens. En dat hoeft niet perse een mens te zijn uit zijn omgeving maar een mens is een mens, ongeacht welke leeftijd dit mens heeft.
Wanneer je je niet houdt aan de regels dan kan het zo maar zijn dat je indirect hebt meegewerkt aan de dood van een ander…. als je dat beseft dan hoeft het naleven van de maatregels toch geen discussie punt te zijn lijkt mij. Maar wat schetst mijn verbazing en geeft mij een gruwelijk moment van boosheid… rondom alle basisscholen van Oisterwijk staan ouders van de kinderen echt werkelijk op en in elkaar met wel 50 ouders op een stoepje lachend te wachten op hun kind… ik zeg je “WTF is happening here??” Wat gaat er in je om op het moment dat je op en in elkaar daar staat te wachten… Is er dan niemand die iemand aanspreekt over de 1, 5 meter die jullie moeten aanhouden?
Die 1,5 meter is nog geen 1,5 cm … Hoe kun je dit verantwoorden naar jezelf, je kind, gezin of omgeving? Is het besef dan werkelijk niet aanwezig? Waar is de schooldirectie in dit verhaal? Want ook zij zijn verantwoordelijk in mijn ogen. Natuurlijk de mensen zelf die haar hutjemutje gezellig staan te socializen, maar zeer zeker ook de schooldirectie. En wie gaan er straks huilen, klagen en zagen als ze niet op vakantie mogen vanwege misschien wel weer de nodige aanscherpingen van de maatregels? Precies zij…zij de mensen die het o zo moeilijk vinden om zichzelf en de ander te beschermen, simpelweg door een 1,5 meter afstand te houden.
Beste mensen aub niet janken dan hoor… het is een gevolg van je eigen gedrag! Dus namens alle kwetsbare ouderen en zieken BEDANKT!
Naam bij de redactie bekend.
